Product description
•ดั่งพรหมสันนิวาส
•พรหมบันดาลปรารถนา
•พรหมบุพเพเสน่หา
เธอมาที่นี่คงเพราะพรหมสันนิวาส
แต่นี่มันประเทศไทยยุคพ.ศ. ๒๔๐๓ เชียวนะ
แล้วสาวยุคใหม่แก่นแก้วอย่างเธอจะทำให้คุณหลวงหนุ่มหล่อว่าที่สามีในอีกไม่กี่เพลา
และข้าทาสบ่าวไพร่ได้ปวดเศียรเวียนเกล้ากันขนาดไหนกันนะ
หญิงสาวค่อยๆ โผล่ศีรษะขึ้นมาเหนือน้ำและเห็นสายตาคมที่ จ้องตอบกลับมาเป็นอันดับแรก
“คุณหลวง” เอ่ยเสียงเบาเหมือนรำพึงกับตนเอง
“แม่ยี่หร่า” เสียงทุ้มดุ กังวาน และฟังชัดเจนเป็นที่สุด
เยอร์บีร่ายิ้มแหย ทำไมต้องมาเจอกับคุณหลวงในสภาพนี้ด้วยนะ
แต่.. ถ้าคิดในแง่ดีก็คงดีกว่าเจอพวกบ่าวผู้ชายเป็นโขยงล่ะนะ
“หล่อนลงไปว่ายน้ำรึ” ท่านถามและเธอก็ตอบ“ค่ะ ก็ทำนองนั้น”
“แล้วหล่อนจะขึ้นมาจากน้ำได้หรือยัง” ถามจัง “ฉันก็อยากจะขึ้นไปนะคะ”
“แล้วทำไมหล่อนไม่ขึ้นมา” เยอร์บีร่ายังซ่อนตัวอยู่ในกอบัว โผล่แต่ส่วนหัวให้คุณหลวงเห็น
เธอก็โผล่ได้แค่นี้เท่านั้นแหละ หวังว่าน้ำในคลองนี่คงไม่มีปลิงนะ หญิงสาวก็แช่อยู่ในน้ำมานานพอสมควรแล้วด้วย “ผ้านุ่งมัน... น่ะค่ะ” เยอร์บีร่าตอบงึมงำเหมือนคนพูดปริ่มน้ำ
“หล่อนพูดอะไรนะ ฉันไม่ค่อยได้ยิน”
อายนะเนี่ย เยอร์บีร่าแก้มเรื่อทั้งที่ตัวเริ่มซีด แต่เธอคงต้องยอมตอบคุณหลวงไปตามจริงแล้ว
“ผ้านุ่งอาบน้ำของฉัน มัน... หลุดหายไปค่ะ”
เยอร์บีร่ากลั้นใจร้องตอบเสียงดังจนคุณหลวงสะดุ้ง ท่านรีบมองซ้ายมองขวา กลัวใครจะมาได้ยินเข้า พลันใบหน้าหล่อเคร่งขรึมนั้นก็เหมือนจะแดงก่ำยิ่งกว่าเธอเสียอีก
เมื่อเปิดฝาเหล็กนั้นออก หลวงวิรัช แทบไม่เชื่อสายตากับสิ่งที่เห็น
"หล่อนหล่นลงมาจากสวรรค์หรือไร? ถึงมาอยู่ในกำปั่นของฉันได้"
คุณหลวงหนุ่มลมหายใจไหวสั่นกับสาวสวยที่นอนหลับตาพริ้มที่เห็นตรงหน้านี้
แล้ว แพทซี่ ก็ได้กลายเป็น แม่แพรสี ให้หลวงวิรัชเรียกขานทุกวี่วัน
พอๆกับกับการสร้างเรื่องปั่นป่วนให้บ่าวไพร่วุ่นวายไปทั่วราชอาณาบริเวณ
หากแต่ความงามเลิศล้ำนั้นได้ชักนำให้ภัยเช้ามาใกล้ตัวเธอรวมถึงเจ้าของพื้นที่
เมื่อ หลวงอธิป คู่แค้นของ หลวงวิรัช ได้พบกับ แม่แพรสี จนตกหลุมเสน่หา
ปฏิบัติการณ์ชิงนางจึงเริ่มขึ้น ผสมโรงกับเมียบ่าวของหลวงวิรัชที่คอยริษยาแพทซี่
แม้จะมีบ่าวหญิงร่างถึกอย่าง กาบ เป็นประหนึ่งบอดี้การ์ด
กระนั้นจะต้านเล่ห์ร้ายที่เกิดจากตัณหา ความริษยา ได้แค่ไหน ยิ
งหลวงวิรัช ถูกคำสั่งด่วนให้ไปช่วยงานท่านชายนเรนทร์ที่หัวเมือง
จะฝากให้หลวงพิทักษ์ สามีของแม่ยี่หร่า (ที่กำลังท้องไส้อยู่) ช่วยดูแลบ้านก็บ้านไกลกัน
แล้วบ่าวไพร่ผู้ชานนั้นเล่าจะเชื่อใจได้ประมาณไหน ในเมื่อบางคนก็ร้ายเหลือ
หลังจากส่ง เยอร์บิร่า หรือแม่ยี่หร่า ย้อนภพกลับไปหาหลวงพิทักษ์อัศดากรแล้ว
คุณหญิงประไพ ก็เจอโจทย์สาวคนใหม่ ที่ไม่ใช่ใครที่ไหน
คือ จอม (จงกลกานต์) หลานสาวคนสวยหัวรั้นของคุณยายนั่นเอง
เมื่อ จงกลกานต์ ได้ยินเสียงไวโอลินปริศนาแว่วออกมาจากห้องเก็บสมบัติโบราณ
นั่นทำให้คุณหญิงประไพ รู้ได้ทันทีว่าได้เจอเจ้าของแหวนเพทายวงนั้นแล้ว
แล้วแม่จอมรั้นคนนี้จะกลับไปสร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าให้กับใครต่อใครสักขนาดไหนกันนะ
“จอมบ่นไปตามประสา ท่านอย่าใส่ใจเลยค่ะ” หญิงสาวระมัดระวังตัวไว้ก่อน ด้วยยังแปลกที่
“ฉันชื่อนิรัตติกร ยินดีที่ได้รู้จักนะแม่จอม” นั่นไง ใช่จริงๆ ด้วย ท่านคือท่านชายเจ้าของวังนเรนทร์ธร รูปร่างหน้าตาว่างามแล้ว ท่าทางยังสุภาพ น้ำเสียงน่าฟังอีกต่างหาก
“ท่านเป็นเจ้าเป็นนายสินะคะ ต้องขอโทษด้วย จอมเป็นแค่สามัญชน พูดอย่างคนในรั้วในวังไม่เป็นหรอกค่ะ”
“ไม่เป็นไร หล่อนพูดกับฉันธรรมดาอย่างนี้เถอะ ฉันเรียกหล่อนว่าแม่จอม หล่อนจะเรียกฉันว่าพี่ชายนาถก็ได้”
“พี่ชายนาถ” คำพูดนั้นเมื่อเอ่ยออกไปแล้ว หญิงสาวก็รับรู้ถึงความผูกพันอันแสนไกลได้กลับคืนมาอยู่ในใจอีกครั้งอย่างน่าประหลาด แล้วเรื่องราวต่อจากนี้ก็คงเป็นเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นเมื่อนานมากมาแล้ว สิ่งที่เธอต้องทำก็คือทำมันให้ดีกว่าที่เคยเป็นมา และนี่คงถึงเวลาที่เธอต้องออกฤทธิ์แล้วสินะ....รออีกนิดเถอะ ทุกๆ คน