หนังสือ เรื่องสั้นโนเบลชุดที่ 34 : 100 ปีที่รอคอย

ในปี 1922 หลังจาก “ลุยจิ ปิรันแดลโล” มีชื่อเสียงในระดับสากล จากบทละคร เขาต้องการบอกทุกคนว่าบทละครเหล่านั้นเกิดมาจากเรื่องสั้นเกือบทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นวิธีการเมตาเธียเตอร์ (Meta-theater) ที่โลกละครตลึงกับวิธีการ ปิรันแดลโลเขียนเอาไว้ในเรื่องสั้นแล้วทั้งสิ้น เขาจึงประกาศจะทำงานชิ้นสำคัญ คือ เขาจะเขียนเรื่องสั้นชั้นดี 365 เรื่อง เขียนวันละเรื่องตลอด 1 ปี และตั้งชื่อรวมไว้แล้วว่า Novelle per un anno หรือ Stories for a Year

เค้าโครงเรื่องทั้งหมด เน้นให้เห็นความโกลาหลของชีวิต ให้เห็นว่าชีวิตที่เราเห็นโดยแท้จริงแล้วเป็นเพียงภาพลวงตา ที่เราควบคุมมันมิได้ หรือบางทีภาพที่คนอื่นเห็นภายนอกนั้น ในความจริงแล้วอาจจะเป็นอีกอย่าง