ตลอดสิบปีที่ผ่านมาเฉิงเซ่าซางไม่เคยได้พบหน้าบุพการีที่ทำสงครามอยู่ต่างเมืองเลย นางถูกอาสะใภ้รองผู้ร้ายกาจตั้งใจเลี้ยงดูมาให้เสียคน กลายเป็นคุณหนูเอาแต่ใจสมองกลวงโบ๋ เกียจคร้านไม่ชอบอ่านตำรา ความสามารถอื่นใดล้วนไม่มี ทว่าในที่สุดเฉิงเซ่าซางก็ได้พบหน้าบิดามารดาที่กลับมาอยู่บ้านสักที ทางบิดานั้นแทบจะปรี่มาหานางอย่างตื่นเต้น ไม่ว่ามีของดีอะไรก็ล้วนมอบให้ตรงกันข้ามกับมารดา อีกฝ่ายมีเพียงสายตาจ้องจับผิด ไม่ว่านางพูดหรือทำอะไรก็ไม่เคยได้ดั่งใจ ไม่เรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้เหมือนญาติผู้พี่เฉิงยางที่มารดาตามใจ ทั้งเอ่ยชมไม่ขาดปาก หากว่าร่างนี้เป็นเฉิงเซ่าซาง 'คนเดิม' ก็คงร่ำไห้ตัดพ้อว่ามารดาไม่รักไป แล้วแต่กับเฉิงเซ่าซาง 'คนใหม่' นี้ นางก็แค่ใช้ชีวิตตามใจตนต่อไป อยากลงโทษอย่างไรก็ลงโทษอย่างนั้น จะให้เปลี่ยนแปลงตนเองเพื่อแลกกับความรักของมารดาหรือ...ไม่ใช่กับนางหรอก!