หนังสือปาฏิหาริย์นั้นมีจริง : ความบังเอิญของไทยในการเอาตัวรอดจากอังกฤษหลังสงครามโลกครั้งที่สองเล่มนี้ มีข้อเสนอว่าสาเหตุที่ไทยรอดพ้นจากการลงโทษโดยอังกฤษนั้นหาได้เกิดจากการทูตแบบไผ่ลู่ลม บทบาทของเสรีไทย หรือความช่วยเหลือของสหรัฐอเมริกาแต่อย่างใด หากแต่เกิดจากปาฏิหาริย์และความบังเอิญ โดยหนังสือเล่มนี้ได้อาศัยวิธีคิดอันสวนทางจากข้อเท็จจริงอย่างจำกัด(restrained counter-factualism) เพื่อพิจารณาว่ามีทางเลือกใดที่ผู้กำหนดนโยบายไทยได้คิดเอาไว้แต่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงบ้าง หนังสือเล่มนี้พบว่าการประกาศสันติภาพในวันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2488 เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของปัญหาเท่านั้น และไม่ใช่จุดที่ช่วยให้ไทยรอดพ้นแต่อย่างใด เพราะผู้กำหนดนโยบายไทยมีความประสงค์ที่จะลงนามในสัญญาที่ลงโทษไทย ราวกับชาติที่แพ้สงครามถึงสามครั้งสามหน แต่กลับมีเหตุบังเอิญทำให้ไทยไม่ได้ลงนามในสัญญาที่ว่าถึงสามครั้งเช่นเดียวกัน