เขาและเธอใช้ชีวิตสมรสอย่างมีความสุขมาได้สองปี กระทั่งเธอบอกเขาว่าอยากออกจากห้องเช่าไปมีบ้านเป็นของตัวเอง เขาจึงยอมละทิ้งความฝันที่จะเป็นนักเขียนบทละครเวทีไปรับงานเขียนบทภาพยนตร์ที่ให้รายได้ดีกว่า แม้จะเป็นงานตลาดที่เขาเห็นว่าไร้คุณค่าก็ตาม ทั้งคู่มีฐานะดีขึ้น มีบ้าน มีรถ แต่ท่าทีของเธอกลับเริ่มเย็นชาและหมางเมิน เธอไม่รักเขาเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เพราะอะไรกัน นวนิยายเรื่องนี้เล่าด้วยความรู้สึกนึกคิดของฝ่ายชายที่พยายามหาคำตอบว่า เพราะเหตุใดเธอถึงหมดรักเขา เขาเผยให้เราเห็นถึงความละเอียดอ่อนและซับซ้อนของจิตใจ ความเปราะบางของความรักเมื่อเผชิญกับสังคมวัตถุนิยม แต่มีเพียงผู้อ่านเท่านั้นที่จะวิเคราะห์ออกว่า พฤติกรรมของใครกันที่ทำให้ความรักเปลี่ยนเป็นความรังเกียจเหยียดหยามอย่างไร้ทางเยียวยา