นิยายขนาดสั้นที่มีส่วนผสมปร่าแปร่งของฝนตกต้องตามฤดูกาลและตกต้องตามแต่ใจ เรื่องราวของหญิงสาวอายุสิบเก้าที่พาตัวเองผจญกับทุกความเจ็บปวดของความรัก ความต้องการที่ไม่สิ้นสุด ภาพหลังของชีวิตเป็นครอบครัวที่เหมือนจิ๊กซอว์ขาดๆ เกินๆ ไม่มีภาพสมบูรณ์ให้อ้างอิงที่ด้านหน้ากล่อง BLUE ท้องฟ้ามีน้ำตาเป็นส่วนมาก เป็นชิ้นส่วนของถ้อยคำ วลี ความรู้สึกนึกคิด เป็นคำพูดที่เก็บไว้ในใจไม่อาจเอื้อนเอ่ย เรื่องเล่าของผู้คน ครอบครัว ตัวเอง เป็นความทรงจำร้าวรอน คุณต้องปะติดปะต่อด้วยตัวคุณเอง แม้ภาพสุดท้ายจะไม่งดงามนัก แต่ถ้าบังเอิญคุณมีชิ้นส่วนเว้าแหว่งอยู่แล้วในมือก็แย่หน่อยที่คุณจะเข้าใจเรื่องทั้งหมด... ขอโทษด้วยถ้าทำให้คุณเจ็บปวดเกินไป