แด่เธอผู้เปล่งประกายใต้แสงจันทร์คนที่ความตายคืบใกล้เข้ามาทุกที กับคนที่มีชีวิตโดยรู้สึกอยากตาย ใครที่น่าเศร้ากว่ากันตั้งแต่คนสำคัญจากไปผมใช้ชีวิตแบบซังกะตายวันแล้ววันเล่าจนวันหนึ่ง มีเหตุให้ผมต้องเข้าไปพัวพันกับเด็กสาวคนหนึ่งเธอเข้ารับการรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลด้วย "โรคเปล่งแสง"โรคที่แสนสวยงามและน่าเศร้าในเวลาเดียวกันเมื่อต้องแสงจันทร์ ร่างกายของผู้ป่วยจะเปล่งแสงเรืองรองและยิ่งใกล้ระยะสุดท้าย แสงนั้นจะยิ่งเจิดจ้าขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความที่ผมทำของสำคัญของเธอพังผมจึงต้องทำหน้าที่ทำ"สิ่งที่อยากทำก่อนตาย" แทนแล้วนำมาเล่าให้เธอฟังนับจากสัญญาในวันนั้นช่วงเวลาที่หยุดนิ่งของผมก็พลันกลับมาเคลื่อนไหว