(စာဖတ်သူ) တောင်တန်းတွေရဲ့အလွန် - ပုညခင် (မြန်မာဝတ္ထု นอกเหนือจากภูเขา นิยายพม่า

သင်ဟာ ခရီးသွားရတာကို နှစ်သက်တဲ့သူလား ။ သင်ဟာ ခရီးသွားရတာကို နှစ်သက်သဘောကျတဲ့သူဆိုရင်တော့ “တောင်တန်းတွေရဲ့ အလွန်”လို့အမည်ရတဲ့ ဝတ္ထုကိုဖတ်ကြည့်ဖို့ အကြံပြုတိုက်တွန်း ပါရစေ။ “တောင်တန်းတွေရဲ့ အလွန်”ဝတ္ထုက ဆရာမပုညခင်ရဲ့ လက်ရာကောင်းတစ်အုပ်ပါ။ ချင်းပြည်နယ်မြောက်ပိုင်းမှာရှိတဲ့ လမ်ဇန်၊ကြောင်ဟဲင်း၊လိမ်ခိုင်အစရှိတဲ့ရွာလေးတွေအပြင် ကလေးမြို့၊တီးတိန်မြို့၊ဖလမ်းမြို့ ‌လေးတွေမှာ ဇာတ်လမ်းတည်ထားတာပါ။ နွမ်သဲ၊မာန်သဲ နဲ့ ပါရ်သဲ တို့ သူငယ်ချင်းသုံးယောက် လမ်ဇန်အမည်ရတဲ့ ရွာမှာဆုံတွေ့ကြပြီး အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြတယ် ။ ပုမ်ခန့်နွမ်(ခေါ်)မိုင်ဇလပ်နီ က လမ်ဇန်ရွာမှာ သူ့ရဲ့ပီးပီး(အဖွား)ဖြစ်သူနဲ့ နေထိုင်တဲ့ ချင်းတိုင်းရင်းသူလေးတစ်ယောက်ပါ ။အဖွားနဲ့နေထိုင်ရင်း ကျောင်းတက်၊စာအုပ်တွေဖတ်၊ဗဟုသုတတွေ များလာပြီးတော့ ချင်းတောင်တန်းတွေရဲ့ အလွန်မှာ ဘယ်လိုအရာတွေရှိမယ်ဆိုတာကို စူးစမ်းလေ့လာချင်တဲ့သူ။အောက်ချင်းငှက်တွေရဲ့ ဒဏ္ဍာရီကို လက်တွေ့ကျကျ တွေးခေါ်တတ်သူ ။ရဲရင့်သူ‌လေး နွမ်က ချင်းတောင်တန်းတွေရဲ့အလွန်ကိုသွားပြီး ပြန်လာတဲ့အခါ ချင်းပြည်နယ်ကို ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်အောင် ဆောင်ရွက်ပေးချင်သူ ။ လျန်းမာန်(ခေါ်)မာန်သဲကတော့ ကိုးတန်းအောင်ပြီးတော့ ကျောင်းဆက်မတက်တော့ဘဲ သူ့ ပူးပူး(အဖိုး)ရှိရာ လမ်ဇန်ရွာမှာ မုဆိုးအလုပ် လုပ်ကိုင်နေသူ။ သူ့ရည်မှန်းချက်က နွားနောက်လို ကြီးမြတ်ချင်တာ၊သူသေတဲ့အခါ သူ့ကျောက်တိုင်မှာ သူအ‌ကောင်ဘယ်နှစ်ကောင် သတ်ခဲ့တယ် ဆိုတာကို ရေးထိုးမှတ်တမ်းတင်ပြီး ဂုဏ်ယူချင်တဲ့ ချင်းအမျိုးသားကလေး။ရိုးရာဆန်တဲ့ ချင်းအမျိုးသား မာန်သဲကတော့ တောင်တန်းတွေရဲ့အလွန်ကို သွားဖို့ စိတ်ကူးမရှိ ။တောင်တန်းတွေကို ကျော်လွန်ပြီး၊ဇာတိမြေကနေထွက်ခွာတဲ့သူတွေက ဇာတိမြေအပေါ် သစ္စာမရှိတဲ့သူတွေလို့ မှတ်ယူထားတဲ့သူ။ အောက်ချင်းငှက်တွေရဲ့ သစ္စာရှိပုံကို မြင့်မြတ်တယ်လို့ ယူဆထားတဲ့ ချင်းတိုင်းရင်းသားလေး ။ မေခင်ငြိမ်း(ခေါ်)ပါရ်သဲက ရန်ကုန်ကနေ ချင်းပြည်မှာ တာဝန်ကျတဲ့ ဆရာမရဲ့သမီး။ပါရ် ရဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေက အမြဲအားငယ်နေတတ်တယ်၊နွမ့်ကို အမြဲအထင်ကြီးအားကိုးတတ်တဲ့ ပါရ်က ကလေးတစ်ယောက်လို ချစ်စဖွယ်ကောင်းတဲ့သူ။အဖွားဖြစ်သူ၊အမေဖြစ်သူတို့ရဲ့ ရှေးရိုးအယူအဆတွေ၊တစ်ဖက်ပိတ် အယူအဆတွေအောက်မှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရသူ။အဖေဖြစ်သူကိုမုန်းတီးနေတဲ့ ပါရ်က ‌ကိုယ့်ကိုသတ်သေဖို့တောင်ကြံစည်ခဲ့ဖူးတယ်။ပါရ်က မြေပြန့်က လာပေမယ့် ချင်းပြည်ကို သူမြတ်နိုးတယ်။‌ချင်းတောင်တန်းတွေကြားမှာဘဲ သူ့ဘဝကိုဖြတ်သန်းချင်ခဲ့သူ။ နွမ်သဲ၊မာန်သဲ နဲ့ ပါရ်သဲတို့ သူငယ်ချင်းသုံးယောက်လုံး ချင်းပြည်နယ်မှာဘဲ အတည်တကျ‌ရှိနေမှာလား။ဘယ်သူတွေရဲ့ ဘဝကတော့ ဘယ်လိုပြောင်းလဲသွားတယ်ဆိုတာကို ချင်းပြည်နယ်ရဲ့သဘာဝအလှပတ်ဝန်းကျင်ကို စီးမြောခံစားရင်း ဖတ်ရှုရတဲ့ အတွက် ဖတ်နေရင်း ချင်းပြည်နယ်ကို သွားရောက်လည်ပတ်ချင်ခဲ့တယ်။နွမ်တို့ သူငယ်ချင်းတစ်စု ခြေချခဲ့တဲ့နေရာလေးတွေမှာ ခြေချရင်း သူတို့လေးတွေလို စိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာ ရယ်မောချင်ခဲ့တယ်။ ချင်းပြည်နယ်ဆိုတာနဲ့ ကျွန်မ အမြင်အာရုံထဲ ပထမဆုံးဝင်ရောက်လာတာက တောင်ကြောတစ်လျှောက် ရဲရဲနီနေအောင် ပွင့်နေတဲ့ တောင်ဇလပ်ပန်းနီနီတွေ။ဒီစာအုပ်ဖတ်ပြီးတော့ နွမ်တို့သူငယ်ချင်းသုံးယောက် တက်ခဲ့တဲ့ လေထန်ကုန်းလို့အမည်ရတဲ့ ကနေဒီယန်တောင်တန်း ကို တက်ချင်ခဲ့မိတယ်။လေထန်ကုန်းပေါ်မှာ လွင့်မျောနေတဲ့ တိမ်ဖြူဖြူတွေ၊တောင်ဇလပ်ပန်းနီနီတွေ ပွင့်ရာတောင်ဇလပ်တော၊ တောင်ဇလပ်တောထဲက ရှားပါးသစ်ခွမျိုးစိတ်တွေအပြင် လေထန်ကုန်းက မြေပြင်တွေပေါ်မှာ မျက်စိတဆုံးပေါက်ရောက်နေတဲ့ ခရမ်းဖျော့ရောင် ဘိန်းဘီပန်းခင်းလေးက ကျွန်မအာရုံထဲ ဖြေးနှင်းစွာ ဝင်ရောက်လာခဲ့တယ် ။ ချင်းလူမျိုးတို့ရဲ့ရိုးရာအစားအစာဖြစ်တဲ့ ဆာဘူးသီး၊ရာဘူးသီး၊အံဘူးသီး၊တောင်ဇလပ်ပွင့်သုပ်၊တောင်ဇလပ်ဝိုင် အစရှိတာတွေကလည်း ချင်းပြည်နယ်ကိုသွားချင်အောင် ကျွန်မကိုဆွဲဆောင်နေခဲ့တယ် ။ ဘွာန်နဲတောင်ရဲ့ သဘာဝအလှအပ၊ ချင်းပြည်ရဲ့အသဲနှလုံးဖြစ်တဲ့ ရိခေါဒါရ်မှာရှိတဲ့ ရိရေကန်(ခေါ်)နတ်သမီးရေကန်ရဲ့ သဘာဝအလှရှုမျှော်ခင်းတွေ၊ရိရေကန်ကနေ ကြည့်ရင် မီးလေးတွေလင်းနေတဲ့ အိန္ဒိယနယ်စပ်က မီဇိုရမ်ပြည်နယ်လေး ရဲ့တည်ငြိမ်တဲ့အလှတွေကြောင့် ချင်းပြည်ဟာ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ လှပနေခဲ့တယ်။ ချင်းပြည်နယ်တောင်ပိုင်းမှာရှိတဲ့ ဝိတိုရိယတောင်(ခေါ်)နတ်မတောင်ကလည်း ကျွန်မတို့နိုင်ငံရဲ့ အဖိုးတန်ရတနာတစ်ခုပေါ့။ပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်နေတဲ့ အောင်ချင်းငှက်တွေ၊ရှားပါးတောတိရစ္ဆာန် မျိုးစိတ်တို့ကျက်စားရာ ဝိတိုရိယတောင်ရဲ့အလှက ခရီးသွားတွေရဲ့အာရုံကို ဆွဲဆောင်နိုင်ကြောင်းကို ဖတ်ရှုသိရှိခဲ့ရပါတယ်။ ဒီစာအုပ်က နွမ်တို့သူငယ်ချင်းသုံးယောက်ကြားက သူငယ်ချင်းမေတ္တာ‌ အပြင် ချင်းပြည်နယ်ရဲ့ သဘာဝအလှတွေ၊ချင်းလူမျိုးတို့ရဲ့‌ရိုးရာပွဲတော်၊ယဉ်ကျေးမှုတွေကို ရေးဖွဲ့ထားတာပါ။ ခရီးသွားရတာဝါသနာပါတဲ့သူတွေ‌၊နယ်မြေသစ်ကိုစူးစမ်းလေ့လာချင်သူတွေ ဖတ်သင့်တဲ့ စာအုပ်လို့ ကျွန်မ‌ယူဆမိတယ်။ဒီစာအုပ်က ချင်းပြည်နယ်ကို သွားချင်လာအောင် ကျွန်မရဲ့စိတ်အာရုံကို ဖမ်းစားထားနိုင်ခဲ့တယ် ။မဖတ်ဖူးသေးတဲ့သူတွေလည်း ဖတ်ကြည့်ဖို့ အကြံပြုပါရစေ။ဖတ်ပြီးတဲ့သူတွေလည်း ချင်းပြည်နယ်ရဲ့ အလှတွေကို နောက်တစ်ခေါက်ပြန်လည်ခံစားကြည့်ဖို့ အကြံပြုရင်း စာညွှန်းရေးသားခြင်းကို အဆုံးသတ်ပါရစေ။ คุณเป็นคนที่ชอบการเดินทางหรือเปล่า? หากคุณเป็นคนที่ชอบท่องเที่ยวแนะนำให้อ่านนวนิยายเรื่อง "สูงในขุนเขา" นวนิยายเรื่อง "ความยิ่งใหญ่แห่งขุนเขา" เป็นหนังสือดีของนางปุณยคิน เรื่องราวเกิดขึ้นในหมู่บ้านเล็กๆ เช่น Lamzan, Katain และ Liang Khaing ทางตอนเหนือของรัฐ Chin รวมถึงในเมืองเล็กๆ อย่างเมือง Kale เมือง Titin และเมือง Phalang เพื่อนสามคน ได้แก่ Nam Sey, Man Sey และ Par Sey พบกันในหมู่บ้านชื่อ Lamzan และกลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ปุม นาค นวม (หรือที่รู้จักในชื่อ มิซลานี) เป็นชาวชินที่อาศัยอยู่กับพี่ปี้ (ยาย) ในหมู่บ้านลำซาน ขณะอาศัยอยู่กับยาย เธอไปโรงเรียน อ่านหนังสือ หาความรู้ และอยากสำรวจว่าจะมีอะไรบ้าง บนยอดเขา Chin เธอเป็นนักคิดเชิงปฏิบัติเกี่ยวกับตำนานนก Chin ล่าง ผู้กล้าหาญ Noum ต้องการไปที่ก้นภูเขา Chin และพัฒนารัฐ Chin เมื่อเธอกลับมา Liangman (aka Mansei) หยุดไปโรงเรียนหลังเกรด 9 และทำงานเป็นนักล่าในหมู่บ้าน Lamzan ที่ปู่ของเขาอาศัยอยู่ เป้าหมายของเขาคือการยิ่งใหญ่เหมือนวัว และเมื่อเขาตาย เขาก็กลายเป็นเด็กชาติ Chin ที่ต้องการภูมิใจกับจำนวนสัตว์ที่เขาฆ่าบนหลุมศพของเขา Mansei ชายชาว Chin ดั้งเดิมไม่มีความคิดที่จะก้าวไปไกลกว่านั้น ภูเขา เขาถือว่าผู้ที่ไปไกลกว่าภูเขาและออกจากบ้านเกิดของตนเป็นผู้ไม่ซื่อสัตย์ต่อบ้านเกิดของตน ชนเผ่า Chin ที่ถือว่าความภักดีของนก Chin ล่างเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แม่คินเนียง (หรือที่รู้จักในชื่อ พาร์เซย์) เป็นลูกสาวของครูที่ได้รับมอบหมายจากรัฐชินจากย่างกุ้ง สายตาของพาร์มักจะอ่อนแออยู่เสมอ และพาร์เป็นเด็กน่ารักที่คอยมองดูนอมอยู่เสมอ เธอเติบโตมาภายใต้แนวคิดอนุรักษ์นิยมและปิดตัวลง ความคิดของคุณยายและแม่ของเธอ Par ผู้ซึ่งเกลียดชังพ่อของเธอถึงกับวางแผนที่จะฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ เพื่อนทั้งสามคนคือ น้วมชี มานชี่ และพาร์ชี จะอยู่ที่รัฐชินไหม ฉันอยากไปเที่ยวรัฐชินในขณะที่อ่านหนังสือไปพร้อมๆ กับชื่นชมความงามตามธรรมชาติของรัฐชิน สิ่งแรกที่เข้ามาในความคิดของฉันเมื่อนึกถึงรัฐ Chin ก็คือดอกโรโดเดนดรอนสีแดงสดที่บานตามสันเขา หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว ฉันอยากจะปีนขึ้นไปบนภูเขาของแคนาดาที่ชื่อว่า Windy Hill ซึ่งเป็นที่ที่เพื่อนทั้งสามของฉันเคยปีนขึ้นไป นอกจากกล้วยไม้พันธุ์หายากในป่าโรโดเดนดรอนแล้ว ทุ่งดอกป๊อปปี้สีม่วงอ่อนที่เติบโตบนพื้นที่เนินเขาเลทังยังดึงดูดความสนใจของฉันอีกด้วย อาหารพื้นเมืองของชาวชิน เช่น ผลไม้สะบู ผลรับภู ผลไม้อันบุ สลัดดอกโรโดเดนดรอน ไวน์โรโดเดนดรอน ฯลฯ ดึงดูดให้ฉันไปที่รัฐชิน ความงามตามธรรมชาติของภูเขาบวยน์ ความงามตามธรรมชาติของทะเลสาบ Ri (aka Fairy Lake) ใน Rikha Dar ใจกลางของรัฐ Chin และความงามอันเงียบสงบของรัฐมิโซรัมบริเวณชายแดนอินเดีย ซึ่งมีแสงไฟดวงเล็กๆ ส่องสว่างจากทะเลสาบ Ri ทำให้รัฐ Chin มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ภูเขาวิกตอเรีย (หรือที่รู้จักในชื่อ Natma Mountain) ทางตอนใต้ของรัฐ Chin ยังเป็นสมบัติอันล้ำค่าของประเทศเราอีกด้วย ฉันอ่านเจอว่าความงามของภูเขา Victoria สามารถดึงดูดความสนใจของนักท่องเที่ยวได้ เนื่องจากเป็นที่อยู่ของนกอองชินที่ใกล้สูญพันธุ์และสัตว์ป่าหายากสายพันธุ์ต่างๆ . หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับมิตรภาพระหว่างสามสหายของน่วม ตลอดจนความงามทางธรรมชาติของรัฐฉิ่น เทศกาลประเพณี และวัฒนธรรมของชาวฉิ่น ฉันคิดว่าเป็นหนังสือที่ต้องอ่านสำหรับผู้ที่รักการเดินทางและต้องการสำรวจพื้นที่ใหม่ๆ หนังสือเล่มนี้ทำให้ฉันสนใจและทำให้ฉันอยากไปรัฐชิน ฉันแนะนำว่าคนที่ยังไม่ได้อ่านควรอ่าน ผู้ที่ได้อ่านก็ควรชื่นชมความงามของรัฐชินอีกครั้ง