(Book) 21ရာစုအတွက် သင်ခန်းစာ21ရပ် - ညီနောင် ဘာသာပြန်

“ဘေးချော်ထွက်နေတဲ့သတင်းအချက်အလက်တွေနဲ့ ဝေဝါးထွေပြားနေတဲ့ ဒီနေ့ခေတ်ကြီးထဲမှာ “ရှင်းလင်းပြတ်သားမှု”ဟာ ပါဝါပါပဲ။ ဆင်ဆာဖြတ်တောက်မှုဟာ သတင်းအချက်အလက်စီးဆင်းမှုကို ပိတ်ဆို့တာထက် သတင်းမမှန်တွေ၊ အာရုံလွှဲစရာတွေနဲ့ လူတွေကို လိုက်”နှောက်”တာမျိုးပါ။ “၂၁ ရာစုအတွက် သင်ခန်းစာ ၂၁ ခု” ဟာ ဒီလိုနောက်ကျိနေတဲ့ရေထုကို ထိုးခွင်းပြီး ဒီနေ့ခေတ်ကမ္ဘာရဲ့လုပ်ငန်းစဥ်တွေထဲက အားချင်း အလေးစိုက်ဖို့လိုတဲ့မေးခွန်းတချို့ကို ထိပ်တိုက်ဖြေဆိုကြည့်ထားပါတယ်။

လစ်ဘရယ်ဒီမိုကရေစီ ဘာကြောင့် အကျပ်အတည်းဆိုက်နေတာလဲ။ ဘုရားသခင် ပြန်လာပြီလား။ ကမ္ဘာ့စစ်အသစ်တခု ဖြစ်တော့မှာလား။ ဒေါ်နယ်ထရမ့် ခေါင်းထောင်လာတာ ဘာကိုရည်ညွှန်းနေသလဲ။ “မမှန်သတင်းတွေ” ကပ်ရောဂါလို ပွားများနေတာကို တို့တွေ ဘယ်လိုဖြေရှင်းကြမလဲ။ ဘယ်လူ့ယဥ်ကျေးမှုက ကမ္ဘာ့ကို စိုးမိုးမလဲ – အနောက်တိုင်းလား၊ တရုတ်လား၊ အစ္စလာမ်ယဥ်ကျေးမှုလား။ ဥရောပက ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူတွေအတွက် တံခါးဖွင့်ထားသင့်လား။ ဝံသာနုဝါဒက မညီမျှမှုနဲ့ ရာသီဥတုပြောင်းလဲမှု ပြဿနာတွေကို ဖြေရှင်းနိုင်မှာလား။ အကြမ်းဖက်ဝါဒကို ဘယ်လိုဖြေရှင်းကြမလဲ။ တို့ကလေးတွေကို ဘာတွေ သင်ကြားပေးကြမလဲ။

သန်းပေါင်းများစွာသောလူတွေဟာ ဒီမေးခွန်းတွေကို စစ်စစ်ပေါက်ပေါက် ဆင်ခြင်ဖြေကြားဖို့ မအားကြပါဘူး။ ဒီ့ထက် အားချင်းဖြေရှင်းရမယ့်အလုပ်တွေရှိနေလို့ပါပဲ – အလုပ်သွားရမယ်၊ ကလေးထိန်းရမယ်၊ လူကြီးဘိုးဘွားတွေကို ထိန်း/ပြုစုစောင့်ရှောက်ရမယ်။ သမိုင်းကတော့ ဒါတွေကို ထည့်တွက်နေမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်ကလေးကို ခွံ့ကျွေး၊ အဝတ်ဆင်ဖို့ အချိန်ပေးနေရတာနဲ့ လူသားတွေရဲ့အနာဂတ်ကြမ္မာဆုံးဖြတ်တဲ့အချိန် ကိုယ်မပါလို့ဆိုပြီး ဒီအကျိုးဆက်တွေကနေ ကိုယ်နဲ့ကိုယ့်သားသမီးတွေ ကင်းလွတ်ခွင့်ပေးမှာမဟုတ်ပါလေ။ ဒါက တော်တော့်ကို မတရားတာပါ။ ဒါပေမင့် သမိုင်း(ဖြစ်စဥ်တွေ)ဟာ တရားပါတယ်လို့ ဘယ်သူကများ ဆိုခဲ့ပါသလဲ။

ဒီစာအုပ်က လူတွေကို စားစရာ၊ အဝတ်တွေမပေးပေမယ့် “ရှင်းလင်းပြတ်သားမှု”တော့ ပေးသနားနိုင်ပါတယ်။ ဒီလိုနည်းအားဖြင့် ကမ္ဘာ့ကြိုးဝိုင်း/ကစားကွင်းကို ညီအောင်ညှိပေးဖို့ တဖက်တလမ်းကနေ အကူအညီပေးပါလိမ့်မယ်။ ဒီစာအုပ်က တို့တွေ (လူသား)မျိုးစိတ်ရဲ့အနာဂတ်အတွက် အငြင်းအခုန်မှာဝင်ပါဖို့ လူတဆုပ်စာလောက်ကို အားပေးအားမြှောက်ပြုနိုင်ရင်ပဲ သူ့တာဝန်ကျေပြီလို့ပဲ/ရေးရကျိုးနပ်ပြီလို့ ဆိုကြပါစို့။”